Page 47 - 2_DIATMHMATIKO_ABSTRACT BOOK
P. 47

                            χρόνια 1931-2021
  47 2o ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΔΙΑΤΜΗΜΑΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΥΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
ΒΙΒΛΙΟ ΠΕΡΙΛΗΨΕΩΝ
  ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
www.huasections.gr
 ΔΙΑΤΜΗΜΑΤΙΚΟ
  ΣΥΝΕΔΡΙΟ
THΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ
  ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ • ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ MAKEDONIA PALACE ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
7-9 Οκτωβρίου 2021
χρόνια 1931-2021 ΟΥΡΟΛΟΓΙΚΗΣ
     ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Μέση ηλικία των ασθενών και μέσο διάστημα follow-up ήταν 123±48.3 και 30.1±5.8 μήνες αντίστοιχα. Αναφορικά με την ενδοεξωστηριακή έγχυση BTx (NB:18 ασθενείς; LUTD:30 ασθενείς), 83.3% (n=40) των ασθενών βελτιώθηκε κλινικά. Η διάρκεια δράσης στους NB ασθενείς ήταν μικρότερη (32 vs 87 εβδομάδες) και συνεπώς απαιτήθηκαν περισσότερες επαναληπτικές εγχύσεις (55% vs 23%) σε σχέση με την LUTD ομάδα. Σχετικά με την ενδοσφιγκτηριακή έγχυση BTx (NB:13 ασθενείς; LUTD:19 ασθενείς), κλινική βελτίωση παρατηρήθηκε στο 75% των ασθενών (n=24), χωρίς στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων. Τα DVISS και QoL scores μειώθηκαν σημαντικά σε αμφότερες τις ομάδες μετά από ενδοεξωστηριακή (p
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Αυτή η μελέτη ανέδειξε ότι η ενδοεξωστηριακή και η ενδοσφιγκτηριακή έγχυση BTx είναι αποτελεσματική και ασφαλής σε παιδιατρικούς ασθενείς με δυσλειτουργία της ούρησης. Αποτελώντας μια ενδοσκοπική τεχνική με καλά αποτελέσματα και μικρό αριθμό επιπλοκών, μπορεί να διενεργείται πριν από επεμβάσεις μεγαλύτερης βαρύτητας.
      Α69
         ΜΙΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ, ΤΥΧΑΙΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΜΕΛΕΤΗ ΠΟΥ ΣΥΓΚΡΙΝΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗΣ ΝΕΦΡΟΛΙΘΟΤΡΙΨΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ MICRO-ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΗΣ ΝΕΦΡΟΛΙΘΟΤΡΙΨΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΛΙΘΙΑΣΙΚΗ ΝΟΣΟ.
Hasan Serkan Dogan1, Ahmet Asci1, Oguzhan Kahraman1, Kamranbay Gasimov1, Ali Cansu Bozaci1, Βασίλειος Τατάνης1, Serdar Tekgul1
1 Ουρολογική Κλινική Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Hacettepe, Τμήμα Παιδοουρολογίας, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Hacettepe, Άγκυρα/ Τουρκία
    ΕΙΣΑΓΩΓΗ/ΣΚΟΠΟΣ: Σκόπος είναι η συγκριτική αξιολόγηση της ασφάλειας και την αποτελεσματικότητας δύο ελάχιστα επεμβατικών χειρουργικών τεχνικών που χρησιμοποιούνται στην παιδιατρική λιθιασική νόσο: της ενδοσκοπικής νεφρολιθοτριψίας (RIRS) και της micro- διαδερμικής νεφρολιθοτριψίας (micro-PCNL).
ΥΛΙΚΑ & ΜΕΘΟΔΟΣ: Πρόκειται για προοπτική, τυχαιοποιημένη μελέτη όπου συμπεριελήφθησαν 64 παιδιατρικοί ασθενείς ηλικίας κάτω των 15 ετών με μονήρη ενδονεφρικό λίθο μεγέθους RIRS και micro-PCNL ομάδα (1:1 αναλογία). Ως πηγή ενέργειας χρησιμοποιήθηκε το Holmium Laser. Οι παράμετροι που συγκρίθηκαν ήταν τα δημογραφικά στοιχεία, το μέγεθος και η θέση του λίθου, τα διεγχειρητικά δεδομένα, οι επιπλοκές, το stone-free ποσοστό και το πηλίκο αποτελεσματικότητας (EQ: stone-free ασθενείς/αριθμός επεμβάσεων).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Λόγω ανατομικών ιδιαιτεροτήτων 7 ασθενείς μεταφέρθηκαν διεγχειρητικά στη micro-PCNL ομάδα, με αποτέλεσμα 39 ασθενείς να υποβληθούν σε micro-PCNL και 25 ασθενείς σε RIRS από 2 έμπειρους χειρουργούς. Η διαφοροποίηση από το χειρουργικό σχεδιασμό ήταν σημαντικά υψηλότερη στην RIRS ομάδα (p=0.011). Τα stone-free ποσοστά ήταν παρόμοια στις 2 ομάδες (80% στην RIRS ομάδα και 82,2% στην micro-PCNL ομάδα). Η μέση διάρκεια χειρουργείου (60 vs 90 λεπτά, pvs 30 δευτερόλεπτα, p=0.004) και ο μέσος χρόνος λιθοτριψίας (15 vs 25 λεπτά, p=0.007) ήταν μικρότεροι στη RIRS ομάδα. Εντούτοις, παρά το μεγαλύτερο λιθιασικό φορτίο, το EQ ήταν σημαντικά μεγαλύτερο στην micro-PCNLομάδα (82.1% vs 54.1%; p=0.009). Κανείς από τους ασθενείς δεν εμφάνισε κλινικά σημαντική αιματουρία που να χρήζει μετάγγισης αίματος, ενώ κανένα στένωμα ουρητηρικού στομίου δεν καταγράφηκε στο follow-up.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η RIRS και η micro-PCNL χειρουργικές τεχνικές εμφανίζουν παρόμοια ποσοστά stone-free ασθενών καθώς και επιπλοκών στους παιδιατρικούς ασθενείς. Ο χειρουργικός χρόνος, η διάρκεια ακτινοβόλησης και ο χρόνος λιθοτριψίας ήταν μικρότεροι στην RIRS ομάδα, η οποία εντούτοις εμφάνισε μεγαλύτερη διαφοροποίηση από το χειρουργικό σχεδιασμό και περισσότερες υπό γενική αναισθησία παρεμβάσεις. Επίσης, το πηλίκο αποτελεσματικότητας ήταν σημαντικά μεγαλύτερο στην micro-PCNL ομάδα.
      Α70
         Ο ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΓΚΟΥ ΤΗΣ ΟΥΡΟΔΟΧΟΥ ΚΥΣΤΕΩΣ ΜΕ ΦΟΡΗΤΟ ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΟ ΣΕ ΟΡΘΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΕΙ ΧΡΟΝΟ Taner Ceylan1, Hasan Serkan Dogan1, Burak Citamak1, Kamranbay Gasimov1, Ali Cansu Bozaci1, Βασίλειος Τατάνης1, Serdar Tekgul1
1 Ουρολογική Κλινική Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Hacettepe, Τμήμα Παιδοουρολογίας, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Hacettepe, Άγκυρα/ Τουρκία
    ΕΙΣΑΓΩΓΗ/ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της μελέτης είναι η σύγκριση των μετρήσεων του όγκου της ουροδόχου κύστεως (BV) και του υπολείμματος ούρησης (PVR) που διενεργήθηκαν με φορητό υπερηχογράφο (PUS) σε όρθια και ύπτια θέση.
         








































































   45   46   47   48   49