Page 108 - 2_DIATMHMATIKO_ABSTRACT BOOK

χρόνια 1931-2021
108 2o ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΔΙΑΤΜΗΜΑΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΥΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
ΒΙΒΛΙΟ ΠΕΡΙΛΗΨΕΩΝ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
www.huasections.gr
ΔΙΑΤΜΗΜΑΤΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
THΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ
ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ • ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ MAKEDONIA PALACE e - Posters
7-9 Οκτωβρίου 2021
χρόνια 1931-2021 ΟΥΡΟΛΟΓΙΚΗΣ
ΥΛΙΚΟ & ΜΕΘΟΔΟΣ: Η παρούσα ανάλυση αφορά σε 15 ασθενείς με απόφραξη κοινής/-ων λαγονίων αρτηριών που υποβλήθηκαν σε επέμβαση επαναγγείωσης (Ομάδα A) και 9 μάρτυρες (Ομάδα Β) χωρίς συμπτώματα από το ουροποιητικό (IPSS≤7). Οι συμμετέχοντες ήταν άρρενες χωρίς διαφορές στην ηλικία (62±7 έναντι 60±7 έτη) και το μέγεθος του προστάτη (36±12cm3 έναντι 35±14cm3), συμπλήρωσαν τα ερωτηματολόγια IPSS, OAB-q, IIEF, υποβλήθηκαν σε ουροροομετρία και υπερηχογραφικό έλεγχο ενώ εξετάστηκε σε δείγμα ούρων η υπεροξείδωση λιπιδίων μέσω ανίχνευσης της μηλονικής αλδεΰδης (MDA) ως παράγοντα ισχαιμίας. Οι ασθενείς με IPSS>7 (υπο-ομάδα Α1, n=6) υποβλήθηκαν επιπρόσθετα σε πλήρη ουροδυναμικό έλεγχο. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε επανέλεγχο 6 μήνες μετεγχειρητικά.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Παρατηρήθηκε σημαντική διαφορά μεταξύ ασθενών και μαρτύρων στις βαθμολογίες ΙPSS-total (Ομάδα A: 8.2±6.6 έναντι Ομάδα Β:1.2±1.2, pIPSS-Storage (p=0.023), IPSS-Voiding (p=0.004), OAB-total (p=0.005), OAB-bother (p=0.011), OAB-concern (p=0.023), OAB-coping (p=0.010) και IIEF-desire (p=0.046). Επίσης οι δύο ομάδες διέφεραν σημαντικά ως προς το χρόνο ούρησης (p=0.044) και το PVR (p=0.035). Μετά την επαναγγείωση, παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική βελτίωση των ΙPSS-total (προ:15±5.5 έναντι μετά:8.8±5.2, p=0.027), IPSS-Voiding (9±5.5 έναντι 5.1±5, p=0.027), IPSS-Storage (6.8±4.4 έναντι 3.6±3.6, p=0.041) στους ασθενείς της υπο- ομάδας Α1 καθώς και στην σεξουαλική επιθυμία των ασθενών (Ομάδα A, p=0.019). Ο δείκτης MDA σχετίστηκε ισχυρά αρνητικά με ΙPSS- total (rho:-0.853, p=0.003) και IPSS-Storage (rho:-0.751, p=0.020) στους μάρτυρες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Ασθενείς με υπόβαθρο πυελικής ισχαιμίας διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης συμπτωμάτων κατώτερου ουροποιητικού. Η επέμβαση επαναγγείωσης μπορεί να βελτιώσει τα LUTS σε ασθενείς με IPSS>7. Ο ρόλος του MDA ως δείκτη πυελικής ισχαιμίας σε ανθρώπους χρήζει περαιτέρω έρευνας.
P069
ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΟΡΧΕΩΝ: ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ – ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΝΟΣ ΚΕΝΤΡΟΥ
Ευάγγελος Συμεωνίδης1, Αικατερίνη Τσιόγγα1, Wilbert F. Mutomba1, Αθανάσιος Μπουχαλάκης1, Παναγιώτης Μπανιώτης1, Παναγιώτης Στεφανίδης1, Μαΐστρος Ζάχος1, Δημήτριος Χατζηχρήστου1, Φώτιος Δημητριάδης1
1 Α’ Ουρολογική Κλινική ΑΠΘ, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Γ. Γεννηματάς»
ΕΙΣΑΓΩΓΗ/ΣΚΟΠΟΣ: Ο καρκίνος των όρχεων αποτελεί το συχνότερο συμπαγές νεόπλασμα σε ηλικίες 15-35 ετών. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να συνοψίσουμε τα χαρακτηριστικά των ασθενών που εμφάνισαν ορχικό καρκίνο, καθώς και να αξιολογήσουμε τα ογκολογικά τους αποτελέσματα.
ΥΛΙΚΟ & ΜΕΘΟΔΟΣ: Κατά την περίοδο Σεπτεμβρίου 2016 – Ιανουαρίου 2020, 14 ασθενείς με ορχικό καρκίνο αντιμετωπίστηκαν στην κλινική μας. Η διερευ?νηση τους περιελα?μβανε κλινική εξέταση, εργαστηριακε?ς εξετα?σεις, υπερηχογράφημα οσχέου, αξονικη? τομογραφι?α κοιλι?ας/πυε?λου και απλή ακτινογραφία θώρακος.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ο μέσος όρος ηλικίας ήταν τα 32 έτη (21-72). Η πλειοψηφία των όγκων (n=13) είχαν μονόπλευρη εντόπιση (93% -7 αριστερά και 6 δεξιά), ενώ σε μία μόνο περίπτωση εμφανίστηκε ταυτόχρονος αμφοτερόπλευρος ορχικός καρκίνος (7%). Η ριζική ορχεκτομή ήταν η οριστική θεραπεία εκλογής, ενώ για την αντιμετώπιση του αμφοτερόπλευρου όγκου επιλέχθηκε αρχικά ριζική ορχεκτομή με ταυτόχρονη μερική ορχεκτομή και σε δεύτερο χρόνο ριζική ορχεκτομή με αφαίρεση του εναπομείναντος ορχικού παρεγχύματος. Ιστολογικά η πλειονότητα των όγκων (n=8) με μονόπλευρη εντόπιση ήταν μικτοί (57%), ενώ οι υπόλοιποι (n=5) ταξινομούνται σε δύο ασθενείς με σεμίνωμα (14%), δύο ασθενείς με εμβρυϊκό καρκίνωμα (14%), και ένας ασθενής με λέμφωμα όρχεως (7%). Ο ταυτόχρονος αμφοτερόπλευρος όγκος ανέδειξε καρκίνωμα διαφορετικής ιστολογικής προέλευσης: σεμίνωμα, εμβρυϊκό καρκίνωμα και ενδοσωληναριακή νεοπλασία από γεννητικά κύτταρα αταξινόμητου τύπου (IGCNU). Σε τρεις ασθενείς έγινε κρυοσυντήρηση σπερματοζωαρίων (21%), σε τρεις δεν ανευρέθηκε υλικό για κατάψυξη (21%), ένας ασθενής δεν επιθυμούσε κρυοσυντήρηση, ενώ στους υπόλοιπους δεν προτάθηκε κρυοσυντήρηση (51%). Η συνολική επιβίωση ανήλθε στο 100%.
ΣΥΜΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η μακροχρόνια παρακολούθηση των ασθενών με ορχικό καρκίνο κρίνεται αναγκαία ενόψει του ορατού κινδύνου ανάπτυξης αμφοτερόπλευρων όγκων. Η ριζική ορχεκτομή αντιπροσωπεύει τη θεραπεία εκλογής, με τη μερική ορχεκτομή να αποτελεί εφικτή εναλλακτική για συγκεκριμένες περιπτώσεις αμφοτερόπλευρων νεοπλασμάτων. Η επικουρική θεραπεία αποφασίζεται ανάλογα με τον ιστολογικό τύπο, το βαθμό κακοήθειας και το στάδιο της νόσου, με τα ογκολογικά αποτελέσματα να παραμένουν εξαιρετικά.